Het brede Noordzeestrand op Schiermonnikoog is prachtig zeker op een mooie dag met aangename temperaturen.
Tijd voor een vreugdesprongetje dat iets hoger ging dan de fotograaf vewachtte.
Het water was zo vroeg in het jaar nog aan de koude kant, maar het was heerlijk weer om op het strand te vertoeven.
Op het strand veel zeesterren, scheermessen en kwallen. Er stond een lekker briesje. Dat hieronder te zien aan het wolkje zand dat wegwaait nadat de twee jongens het zand omhoog gooiden.
Zilvermeeuwen en mantelmeeuwen
Kleine mantelmeeuw ZilvermeeuwEr zaten heel veel meeuwen op het stand. De meeste meeuwen waren zilvermeeuwen, te herkennen aan de lichtgrijze vleugels. De meeuwen met de donkere vleugels zijn kleine mantelmeeuwen.
De meeuwen waren blijkbaar verzot op de zeesterren. We zagen diverse meeuwen pogingen wagen om de zeesterren te verorberen. Dat kostte nogal wat moeite. Op de foto hieronder een meeuw die op het water probeert te landen of lopen.
Één van onze vrienden vond het nodig om een grote groep meeuwen op te jagen zodat ik ze vliegend op de foto kon zetten.
Op de volgende foto in het midden een jonge meeuw, herkenbaar aan de bruine veren.
Drieteenstrandloper
Meestal zoeken ze in groepjes naar voedsel bij de waterlijn en pikken ze hun voedsel op uit de branding. Deze vogel was alleen en liep bij een stroompje op het strand.
Op een gegeven moment was het blijkbaar tijd om neer te ploffen in het zand.
Aanvankelijk was ons plan om met de Balgexpres naar het einde van het strand te gaan en dan terug te lopen. Maar toen we dat wilden boeken zat de kar al vol. Als alternatief hebben we deze strandwandeling gedaan. De Balgexpres liet een lang spoor achter op het strand.
Ben je druk bezig met de vogels op het strand, vergeet je naar de achtergrond te kijken. Pas thuis op de computer ontdekte ik dat er in het water nog een groot onbedekt zoogdier stond.
Drie vrienden op het strand. Hieronder een grote hoeveelheid scheermessen. In de meeste gevallen gaat om de Amerikaanse zwaardschede. Dat is een exoot waarvan de larven in 1979 met een schip in Hamburg terecht zijn gekomen. De varianten van de zwaardscheden die aanvankelijk in West-Europa voorkwamen zijn hierdoor grotendeels verdrongen.
Aan alle mooie dingen komt een eind. Uiteindelijk zijn we teruggelopen naar de plek waar we onze fietsen hadden staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten