Het Gravensteen

Parkeend

Waterhoenkuikentje
Juveniel waterhoen

Die middag hadden we tickets voor een bezoek aan het Gravensteen. We waren iets te vroeg en hebben even in het parkje naast het kasteel een paar vogels gefotografeerd. Een parkeend, een piepklein waterhoenkuikentje en een juveniel waterhoentje. Arjan stelde voor dat ik met mijn telelens achter een boom zou gaan staan omdat de vogels zich dan veiliger voelden en zich beter lieten fotograferen. Mij leek het niet zo'n goed idee om als ietwat oudere man met een telelens achter een boom te gaan staan.

Het Gravensteen

Gravensteen

Hier de ingang van Het Gravensteen. Al in de Romeinse periode in de eerste en tweede eeuw was er op deze plaats een nederzetting. In latere tijden stonden hier gebouwen die je als voorloper van het huidige kasteel kunt zien. In de twaalfde eeuw liet graaf Filips van den Elzas hier een echt kasteel bouwen. In de negentiende eeuw werd het kasteel omgebouwd tot industrieel complex en zat er een katoenspinnerij in het gebouw. In de bijgebouwen werden arbeiders gehuisvest. Daarna is het kasteel weer gerestaureerd en dankzij de Wereldtentoonstelling van 1913 is het uitgegroeid tot een belangrijke bezienswaardigheid van Gent.

Binnenplaats Gravensteen

Vanwege de coronamaatregelen waren er routes in het kasteel waar je je nogal strikt aan diende te houden. Vandaar ook de dranghekken op de binnenplaats die moesten zorgen dat bezoekers die begonnen met hun rondleiding gescheiden bleven van de bezoekers die klaar waren. Tijdens de hele route moesten we mondkapjes dragen.

De audiotour was ingesproken door de Vlaamse komiek Wouter Deprez. Hij vertelt de hele geschiedenis van het kasteel en doorspekt zijn verhaal inderdaad met een aantal grappen. Zonder dat het te kolderiek werd.

Taquen - ‘Portret van een man met rode tulband’

Ter ere van het Van Eyck-jaar (2020-2021) schilderde de Spaanse kunstenaar Taquen een muurschildering met zijn versie van ‘Portret van een man met rode tulband’. Vermoedelijk is het origineel een zelfportret van Jan Van Eyck. Om dit te zien moet je goed om je heen kijken op het hoogste punt van de rondleiding door het kasteel. Je staat dan bovenop een toren en hebt prachtig uitzicht op de torens van Gent. Verstopt bij een klein dakterrasje zie je de muurschildering.

Uitzicht op Gent

Het kasteel staat zeker niet vol met meubels en andere objecten. Hier en daar hangen er doeken of afbeeldingen die het verhaal van de audiotour moeten versterken.

Op de volgende foto's zitten we duidelijk in de hoek van de martelingen.

Die avond hebben we gegeten in 't Oud Klooster, een restaurant met de lokale Vlaamse keuken. Een klein sfeervol restaurant dat we via Tripadvisor hadden gevonden. Aan een tafel naast ons zaten twee vriendinnen die niets anders hebben gedaan dan zeuren over mannen, in het bijzonder hun partners. Toen één van de dames opmerkte 'ik wil het er niet meer over hebben' was dat allerminst een aansporing om op een ander onderwerp over te stappen. In tegendeel, de andere vrouw gooide nog wat extra olie op het vuur. Zouden ze achteraf met een voldaan gevoel terug hebben gekeken naar dit etentje? Ondanks het gemekker had ik de indruk dat ze het samen gezellig hadden.