Louvre

Het Louvre is een van de grootste musea ter wereld. En hoewel we een plattegrondje bij de ingang hadden gescoord slaagden we er toch in om binnen de kortste keren compleet te verdwalen. Voordeel was dat we daardoor in een wat minder druk deel van het museum terechtkwamen. 

Heel hoog en daardoor wat lastig op de foto te zetten hing het schilderij Zicht op Nijmegen (1643) van Jan van Goyen. Op het schilderij is de Valkhof burcht te zien. Hij heeft in totaal dertig schilderijen van Het Valkhof gemaakt.
Elf jaar eerder zagen we een schilderij van Albert Cuyp in de National Galery in Edinburgh met de Nijmeegse burcht als onderwerp.

Aelbert Cuyp schilderde ook een ander Gelders tafereel, Landschap in de buurt van Rhenen.

We waren duidelijk bij de afdeling Hollandse meesters terechtgekomen. Hier de Kantwerkster van Johannes Vermeer.

Hieronder een zelfportret van Rembrandt van Rijn uit 1633 en een nogal atypisch schilderij van Rembrandt, De geslachte os.

Hieronder een typische Melchior d'Hondecoeter met adelaars die kippen aanvallen. Afgelopen zomer hebben we een schilderij van deze schilder gezien in het Museum voor Schone Kunsten in Gent. Ook toen ging het om een afbeelding van dieren.

Tijdens ons bezoek aan Antwerpen en Gent in de zomer van 2021 waren we al veelvuldig geconfronteerd met Peter Paul Rubens en Anthony van Dyck. In het Louvre kwamen we ze opnieuw tegen. Eerst een portret van de Engelse koning Charles I door van Dyck. En daarna Lot en zijn familie verlaten Sodom, begeleid door engelen van Peter Paul Rubens.

Vervolgens wilden we naar het gedeelte waar de beroemdste schilderijen hangen en bleek dat we totaal verkeerd zaten. De zalen waar we geweest waren stonden niet op de plattegrond die we bij de ingang kregen. We zijn uiteindelijk terug gegaan naar de ingang en zijn vandaar opnieuw op zoek gegaan naar de juiste plek. De bewegwijzering was een rommeltje, bijvoorbeeld het eenrichtingsverkeer in de buurt van de zaal waar de Mona Lisa hangt stond nergens vermeld.

Bij de trap waar de Nikè van Samothrake staat was het erg druk en we hebben een tijdje moeten wachten om een foto te kunnen maken zonder dat er een hele massa mensen voor stond. Niké is de Griekse godin van de overwinning.

Naarmate je dichter bij de zaal met de Mona Lisa kwam werd het steeds drukker.

In de zaal waar de Mona Lisa hangt kun je aansluiten in een Eftelingachtige rij om uiteindelijk een glimp van het schilderijtje op te vangen. Wij hadden daar jaren geleden al een keer gestaan en hebben de rij nu overgeslagen.

Vanaf de zijkant is het nog wel gelukt om haar op de foto te zetten.

De Venus van Milo is een wereldberoemd Grieks marmeren beeldhouwwerk. De beeldhouwer gebruikte het in de oudheid beroemde witte marmer van Paros. Het beeld werd in 1820 door een boer in een veld gevonden op het eiland Melos. De zevenstukken marmer werden naar Parijs verscheept en sinds 1821 staat de Venus van Milo in het Louvre.

Het was inmiddels bijna sluitingstijd en daardoor begon het iets minder druk te worden. Op de trap naar de Nikè van Samothrake was inmiddels wat rustiger. We zijn vanuit het museum naar de metro gelopen.

We zijn terug gegaan naar het hotel om even uit te rusten. Het was een vermoeiende dag. We hebben deze avond gegeten in El Picaflor een Peruaans restaurant op 40 meter van het hotel.

Voor het eerst sinds Peru weer chicha morada gedronken. Heerlijk gegeten. Gerechten zagen er mooi uit.