Vlissingen - Film by the Sea (2)

Na het ontbijt zijn we gaan wandelen langs de kustlijn. In eerste instantie in oostelijke richting. Al snel kwamen langs de op zondag gesloten Oranjemolen. Deze molen is voor het eerst aan het eind van de zeventiende eeuw beschreven. Tegenwoordig wordt er graan gemalen, maar in het verleden heeft de molen ook dienst gedaan als pelmolen.

Oranjemolen

In de buurt van de molen zijn een aantal herdenkingsmonumenten voor de slag die de geallieerden leverden in 1944. Het strandje bij de Oranjemolen had de codenaam Uncle Beach. Belangrijkste doel was de haven van Antwerpen open te krijgen voor geallieerde schepen.

Monument Uncle Beach

We zijn daarna doorgelopen tot het station van Vlissingen waar we een paar foto's hebben gemaakt voor Arjan's filmlocaties blog.

Op de groene boulevard staat het bronzen beeld De Vissersvrouw. De vissersvrouw kijkt hier uit over de Westerschelde. Aanvankelijk heette het beeld De Bruid en stond het aan de Nieuwendijk, de straat van ons hotel.

De Vissersvrouw (Herman Bisschop, 1986)

We hadden een lunchafspraak met Marieke bij Panta Rhei, helemaal aan het einde van de boulevard. Maar met het mooie weer was het een aangename wandeling.



Bij Panta Rhei stond Marieke al op ons te wachten. Ze is eerst met ons naar het windorgel dat bestaat uit een serie rechtopstaande bamboebuizen waarin gaten zijn gemaakt. Het orgel wordt bespeeld door de wind.

Windorgel Vlissingen

Na afloop van de gezellige lunch zijn we nog een stukje door de duinen gelopen.



Hieronder een foto van een rijtje kleurrijke panden aan de boulevard.



Er staat hier ook een beeld dat wij eerst zagen vanaf de zeekant.



Het zal aan onze verdorven geesten liggen, maar wij dachten dat het een grappig beeld van een potloodventer was.
Echter als je voor het beeld gaat staan blijkt het een man te zijn die een sigaret wil opsteken zonder gehinderd te worden door de wind.

Van verlies kun je niet betalen

Op het festival draaide die middag de documentaire Van verlies kun je niet betalen. De film gaat over het stokoude echtpaar Trimpe dat een groentewinkel runt in Vlissingen. Een prachtige film met ontroerende elementen, (onbedoeld) grappige scènes en uiteindelijk het verlies van de winkel. Vooral Adrie is zo verknocht aan zijn winkeltje dat hij er alles aan doet om de zaak te behouden. Als zijn zus die veel meehelpt in de winkel op vakantie wil wordt ze door hem een egoïst genoemd. De hoeveelheid zout die Francien met koken gebruikt levert een hilarische scène op.
Het mooie is dat de beelden het verhaal vertellen, commentaar is overbodig.
Na afloop van de film zijn we nog langs het inmiddels verlaten winkeltje gelopen. Op het raam de filmposter van de documentaire.
 
Voormalige groentewinkel Trimpe

Sophia Loren komt een prijs ophalen

Tijdens onze vakantie in Ecuador ontdekten we dat Sophia Loren het filmfestival zou bezoeken. We hebben meteen kaartjes gekocht. Dat bleek achteraf niet nodig want de zaal zat niet vol. We werden in een grote ruimte ontvangen met een drankje en Italiaanse hapjes. Het zag er mooi uit, maar ik had de indruk dat sommige hapjes iets te lang op ons hadden liggen wachten. Op een gegeven moment werden we verzocht om de zaal in te gaan. Op een groot scherm konden we de aankomst van Sophia zien.


Sophia Loren en minister van Engelshoven op de rode loper

De foto's zijn niet best, ze zijn met een i-phone gemaakt.
Eenmaal binnen werd ze door oud-minister Hedy d'Ancona de hemel in geprezen in een toespraak in onvervalst steenkolen Engels. Daarna mocht minister Ingrid van Engelshoven de Grand Acting Award uitreiken. 

 Toespraak d'Ancona

Loren blijkt niet alleen een groot actrice te zijn, ze is ook goed in het aannemen van dit soort prijzen. Ze was erg vereerd met de prijs en stond binnen een paar minuten alweer buiten. Vervolgens werd de beroemde film Una Giornata Particolare gedraaid. 

Na afloop van de film hebben we nog ergens een patatje genomen en zijn daarna teruggelopen naar het hotel.