80 Jaar Waalcrossing Nijmegen

De echte herdenking van de Waalcrossing, die wij altijd de oversteek noemen, is op 20 en 21 september 2024. Maar in de dagen ervoor kon je ook al een kijkje nemen en waren er al een paar bescheiden activiteiten. Vermoedelijk waren ze aan het oefenen voor de echte herdenking.

Vanaf de fietsbrug, de Snelbinder, was te zien dat een groepje militairen, of als militair verklede acteurs (?), bezig waren met het in elkaar zetten van een stukje pontonbrug. 

Ze gingen ook nog een stukje varen met het ding. Ze hadden er duidelijk plezier in, maar de oorlog gaan we er niet mee winnen.

Op het eiland in de Waal wordt een campement opgebouwd voor de herdenking. Het was nog niet klaar, maar de contouren waren al goed zichtbaar, net als het woord vrijheid dat natuurlijk een belangrijke plaats heeft bij deze herdenking.

Daarna ben ik over het eiland in de richting van De Oversteek gelopen. De brug die in 2013 is geopend op de plek waar in 1944 militairen van het Amerikaanse leger de Waal overstaken.

Op het pad naar de brug was er ook sprake van opbouwwerkzaamheden voor de herdenking.

Bij de oversteek zijn in totaal 48 mannen om het leven gekomen. Als eerbetoon aan deze mannen worden de 48 paren lichtmasten op de brug elke dag, één voor één ontstoken van zuid naar noord, in het tempo van een trage mars. Tijdens het aansteken van de lichten loopt er minimaal één veteraan mee met de zogenoemde Sunset March over de brug. Je kunt daar als burger bij aansluiten.

Op de brug hangt een informatiebord over de Lights Crossing.

Op de Oosterhoutse dijk staat vlakbij de brug een monument dat in 1984 is geplaatst om de Waaloversteek te herdenken. Er staat ook een plaquette bij met de namen van de gesneuvelden.

Daar staan 49 namen op, één meer dan het aantal personen dat bij de lichtmasten wordt herdacht. Er staan twee namen op de lijst waar enige onduidelijkheid over is, Norris Case en Gerald Hereford. Maar beide personen zijn wel in de dagen rond de oversteek gesneuveld.

Zowel Case, als Hereford zijn overigens opgenomen in de Memory Lane die voor de herdenking is ingericht aan de Oosterhoutse dijk. Er staan vlaggen en bij elke vlag zie je een afbeelding van één van de gesneuvelden, bij de namen waarvoor er geen afbeelding beschikbaar is staat een plaatje van een opgevouwen Amerikaanse vlag.

Norris Case is volgens sommige bronnen enkele dagen eerder dodelijk gewond geraakt bij een gevecht in Grave. Maar hoe dan ook, hij wordt wel herdacht in Memory Lane.

Gerald Hereford zou enkele dagen later in Lent zijn doodgeschoten door Duits artillerievuur. Daarvoor was hij wel een van de militairen van de Waalcrossing, maar die had hij dus overleefd. Ook voor hem is een plekje ingeruimd in de Memory Lane.

Ik vond de Memory Lane bijzonder indrukwekkend. De namen van het monument krijgen een gezicht en daardoor gaat het toch meer leven. Een belangrijk doel van dit soort herdenkingen is dat we doordrongen blijven van de noodzaak dat dit nooit meer mag gebeuren en dat we niet vergeten welk groot offer deze mensen voor onze vrijheid hebben gebracht.