Big Ben en The Palace of Westminster

Hoewel we later in de week nog een keer in deze buurt kwamen hebben we nu al een paar eerste foto's gemaakt van de parlementsgebouwen en de Elizabeth Tower die in de volksmond meestal Big Ben wordt genoemd. Formeel is Big Ben alleen de bijnaam van de grote klok in de toren. De gebouwen worden meestal vanaf de kant van de Thames getoond. Op onze tocht naar een paar filmlocaties liepen wij nu aan de andere kant langs de gebouwen.

Naast de Westminster Abbey staat een beeld van King George V, we twijfelden even of dit de vader of de grootvader van Elizabeth II was. Het sterfjaar dat op de sokkel staat vermeld, 1936, maakt duidelijk dat het om de grootvader gaat. Bijzonder wapenfeit: hij heeft de familienaam Windsor bedacht in 1917. De oorspronkelijke namen, Saksen-Coburg en Gotha, klonken nogal Duits. De koning wilde op deze manier het volk gerust stellen en duidelijk maken dat alle connecties met Duitsland verbroken werden.

The Burghers of Calais

Dit beeldhouwwerk van Auguste Rodin heeft het verhaal van een aantal vooraanstaande burgers van Calais als thema. Deze groep burgers van de door hongersnood geteisterde stad, gaven zich in de honderdjarige oorlog over aan de Engelse koning met het verzoek om de stad te sparen. Dit théma komt vaker terug in het werk van Rodin, in de beeldentuin van het Rodin Museum in Parijs staan ook een paar beelden van de burgers van Calais.

Achter het kunstwerk staat de Victoria Tower van het Palace of Westminster in de zon te glimmen. Deze toren bevat de Parliamentary Archives, waarin miljoenen historische documenten worden bewaard. De oudste zijn uit 1497.

Westminster Abbey

’s Morgens hebben we ontbeten bij een restaurantje in de buurt van ons hotel, iets met avocado en zalm, redelijk gezond. Maar het blijven Engelsen, er zaten dus ook witte bonen in tomatensaus bij en een rösti-achtig koekje. Daarna hebben we de metro gepakt en zijn we richting Westminster gegaan. Halverwege bedacht Arjan dat hij zijn plaatjes van filmlocaties in het hotel had laten liggen. Bij Gloucester Road zijn we uitgestapt en teruggegaan richting hotel. Op het metrostation is een bijzondere kunstinstallatie te zien: Pond Life: Albertopolis and the Lily van Monster Chetwynd.

 

Het is onderdeel van het initiatief Art on the Underground. Ik zou het eerder apart noemen dan mooi. Het zag eruit alsof het op het perron gesmeten was.

Westminster Abbey

Onze tweede hele dag in Londen zou vooral een dag van veel filmlocaties worden. We hebben echter eerst de metro genomen naar Westminster om een aantal foto's te maken rond Westminster Abbey. We hebben overwogen om de kerk ook echt te bezoeken. Dat zou dan vooral zijn geweest vanwege de vele beroemdheden die er begraven liggen zoals Charles Darwin, Charles Dickens, David Livingstone, Isaac Newton en Willem III van Oranje. Recent is de as van Stephen Hawking hier bijgezet. Uiteindelijk hebben we besloten om alleen aan de buitenkant een aantal foto's te maken.

Op de korte route vanaf metrostation Westminster naar Westminster Abbey kom je langs enkele standbeelden van bekende historische figuren. Achtereenvolgens: Winston Churchill, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela.

Hieronder zie je de imposante grote torens vanaf het plein voor de kerk.

Op de volgende foto staat de rijkgedecoreerde North Entrance. De dertiende-eeuwse kerk speelt een belangrijke rol bij veel kroningen en koninklijke ceremonies.

Op het plein voor de kerk staat het Crimea and Indian Mutiny memorial. Het lijkt misschien een beetje vreemd om twee totaal verschillende conflicten in één monument te herdenken, maar het gaat om twee oorlogen uit de jaren vijftig van de negentiende eeuw en het zijn de oud scholieren van de naast de kerk gelegen Westminster School die hier worden herdacht.

Hierboven staat Arjan voor de Westminster Abbey. Hieronder nog een stuk van de kerk, de Lady Chapel. Wij zouden het waarschijnlijk Maria kapel noemen.

ABBA Voyage

Die avond zijn we met de metro en een treintje naar de ABBA Arena in Oost-London gegaan om de ABBA Voyage voorstelling te zien. 

Voor de show hebben we gegeten bij de ARENA. Het was een stuk minder goor dan de plaatjes op internet suggereerden.

In deze voorstelling zijn de vier groepsleden als holografische avatar zijn te zien. De leden van ABBA hebben hun bewegingen en gezichtsuitdrukkingen laten vastleggen en deze zijn omgezet in levensechte 3D-projecties. Dit betekent dat je een concert ervaart waarin ABBA optreedt als hun jongere zelf, zonder dat ze fysiek op het podium staan. Het grappige is dat het begeleidingsorkest en de achtergrondzangers wel fysiek in de zaal aanwezig zijn. 

Tijdens de voorstelling mocht je geen foto's maken. Dit is dus van voor en na de voorstelling. 

Het was een verjaardagscadeautje voor Arjan.

Het bleek een hele bijzondere voorstelling te zijn. Het ziet er allemaal erg echt uit, alsof je echt bij een concert van ABBA zit. Aan het eind krijg je de bandleden ook nog even te zien zoals ze er nu uitzien.

Het enige minpuntje vond ik de medewerkers die als een malloot door de zaal renden om het publiek op te jutten om te gaan bewegen, springen en dansen op de muziek. Voor mij werkt dat als een aansporing om bewegingsloos in de stoel te blijven zitten.

Voor de metrorit naar de ABBA Arena zijn we vertrokken vanaf Queensway, het tweede metro station dat vlakbij ons hotel lag. De ABBA Arena ligt bij station Pudding Mill Lane.

The Shard

WE

Buiten bij het station zijn twee kunstwerken te zien die samen de installatie WE vormen. De ontwerper is de Spaanse beeldhouwer Jaume Plensa. De twee figuren waarvan er één hangt en één op de grond staat zijn recht tegenover elkaar opgesteld. Daardoor lijkt het alsof ze in gesprek zijn en wordt de verbinding tussen mensen benadrukt. In de twee sculpturen zijn letters uit zeven verschillende alfabetten gebruikt, dit symboliseert diversiteit.

Plensa heeft zich laten inspireren door een uitspraak van William Blake: One thought fills immensity.

Opmerkelijk dat we op één dag twee keer beelden zien van kunstenaars die zich hebben laten inspireren voor William Blake.

The Shard

The Shard is een 310 meter hoge wolkenkrabber op de zuidoever van de Thames, naast station London Bridge en niet ver van de Tower Bridge. Bij de opening in 2012 was dit het hoogste gebouw van Europa. Het gebouw is ontworpen door de Italiaanse architect Renzo Piano, die ook NEMO in Amsterdam op zijn naam heeft staan. Op de 72ste verdieping zit een uitkijkplatform. We hebben eerst buiten op straat een paar foto's van de toren gemaakt.

Je gaat met een lift omhoog en komt dan eerst bij de indoor platforms op de 68ste en 69ste verdieping. Daarna ga je naar de 72ste verdieping waar je buiten staat. Zeker op zo'n zonnige dag als deze is het uitzicht overweldigend. De wolkenkrabber staat relatief dichtbij de Tower of London en de Tower Bridge. Die kon je dus mooi van bovenaf bekijken.

Op de volgende foto het uitzicht in oostelijke richting, richting Canary Wharf, een nieuw financieel centrum van Londen.

Hieronder het uitzicht op het gebied rond The City, het traditionele financiële centrum van de stad.

Hieronder St. Paul's Cathedral, deze kerk is ontworpen door de architect Christopher Wren en de bouw startte in 1675 op de plek waar een eerdere kerk was afgebrand. De volgende avond kwamen we de naam Christopher Wren nogmaals tegen in het toneelstuk The Mousetrap van Agatha Christie. In de kerk ligt Winston Churchill begraven. Het huwelijk tussen prins Charles en Lady Diana Spencer was ook in deze kerk. We hebben de kerk niet bezocht tijdens deze reis.

Hierna het uitzicht in westelijke richting.

Er zijn drie treinstations in de buurt van The Shard, op de volgende foto is te zien hoe die met elkaar verknoopt zijn. Rechtsonder de foto ligt London Bridge, rechtsboven Cannon Street Station en links boven de foto ligt Waterloo Station.

Bij het hoogste uitkijkplatform sta je buiten, recht boven je hoofd zie je dan het bovenste stukje van dit piramidevormige gebouw.

Terug beneden hebben we de metro genomen om de vermoeide voetjes wat rust te geven in het hotel. We moesten overstappen bij Westminster.

ArcelorMittal Orbit van Anish Kapoor

Queen Elisabeth Olympic Park

Nadat we het British Museum hadden verlaten zijn we naar Tottenham Court Road gelopen en hebben daar de metro genomen naar Stratford. Dit is een metro- en treinstation bij het Olympisch park uit 2012. 

Via een winkelcentrum loop ja naar het Queen Elizabeth Olympic Park, waar naast het Olympisch Stadion de uitzichttoren Orbit staat. Het pad naar het gebied rond het stadion loopt langs het London Aquatics Centre, het olympisch zwembad.

Bij het olympisch zwembad werd teruggeblikt op de weken van de Olympische Spelen. Zo zagen we deze grote foto van de Britse schoonspringer Tom Daley. Hij heeft op meerdere spelen medailles gewonnen, en in 2012 was dat een bronzen medaille.

Hij houdt van breien en haken en is een boegbeeld van de Britse homobeweging. Hij wil dat landen waar de doodstraf staat op homoseksualiteit worden uitgesloten van de Spelen. Een dappere, maar waarschijnlijk kansloze missie.

ArcelorMittal Orbit van Anish Kapoor

De uitkijktoren Orbit is ontworpen door Anish Kapoor, die ook bekend is van de Cloud Gate (The Bean) in Chicago en Tall Tree And The Eye bij het Guggenheim in Bilbao. Bovenin zit een uitkijkplatform, je gaat met een lift naar boven. De toren is ontworpen met als doel een blijvende herinnering aan de Londense spelen van 2012 te creëren.

Omdat de bezoekersaantallen nogal tegenvielen heeft men in 2016 een 178 meter lange tunnelglijbaan toegevoegd. Betaal je een aantal ponden meer, dan kun je via deze tunnelglijbaan naar beneden. Je bent dan in 40 seconden beneden, tijdens de afdaling ga je door 12 bochten met een flinke snelheid. Voor deze zestigplusser iets te uitdagend. We hebben even toegekeken bij anderen die dat deden, maar waren blij dat we daar zelf geen tickets voor hadden gekocht. Je kunt ook via de trap of de lift naar beneden. De smalle gekromde zilveren buis die je op de volgende foto ziet is een deel van de glijbaan.

Het hoge gebouw op de foto hieronder is de Stratford Halo Tower. Een 135 meter hoge woontoren.

Op de volgende foto staan we op het platform voor een spiegel waarin je er slanker uitziet dan je bent. 

Vlakbij de Orbit ligt de ABBA-arena. De zaal waarin de hologrammenshow van ABBA wordt vertoond. Voor het gebouw ligt een lightrail station met de opvallende naam Pudding Mill Lane. Pudding Mill was een watermolen die vroeger op deze plek stond.

Hieronder het uitzicht op het grote Stratford Station, een centraal OV-knooppunt voor dit deel van Londen.

Het was prachtig weer op deze 30ste april, maar wel een beetje heiig. Dat is goed te zien op de foto hiernaast. De hoge piramidevormige toren is The Shard, ook dat gebouw heeft een uitkijkplatform en het was onze volgende bestemming voor deze dag.

Je hebt vanaf de toren zicht op het Olympisch stadion. Je kunt een klein beetje naar binnen kijken. Tegenwoordig is dit stadion de thuisbasis van de voetbalclub West Ham United. Daarnaast wordt het stadion nog voor atletiekevenementen en concerten gebruikt.

Vanaf de toren had je mooi uitzicht op het London Aquatics Centre.

We hadden vanuit de toren zicht op een groep sportende mensen beneden.

Rond de toren was bovendien een hardloopwedstrijd aan de gang. Wij zijn eerst een stuk met de trap naar beneden gegaan en hebben voor het tweede deel de lift genomen. We moesten een beetje op de tijd letten omdat we later die middag nog tickets voor het uitkijkplatform van The Shard hadden. We hebben daarvoor de metro van Stratford naar London Bridge genomen.