Bij de van Rossems stond Villa Hügel, het woonhuis van de familie Krupp, centraal. Zijdelings worden ook wat fragmentjes getoond van het industriecomplex Zeche Zollverein dat op de werelderfgoedlijst van Unesco staat. Op de dag dat wij naar Essen afreisden was Villa Hügel vanwege een verbouwing gesloten. We hebben het accent daarom op Zollverein gelegd.
De ICE waarin we van Arnhem tot Duisburg reisden stopte kort na de grensovergang. Er werd omgeroepen dat we een boom hadden aangereden. Even dachten we dat de dag in het water zou vallen, maar die boom was blijkbaar niet veel meer dan een twijgje want een paar minuten later konden we al verder rijden.
Omdat er voor later op de dag slecht weer was voorspeld zijn we begonnen met een wandeling over het terrein.
Ergens halverwege de wandeling was een restaurant. We hadden bedacht dat we daar gingen lunchen, maar helaas, de tent was dicht vanwege een besloten feest.
Een paar jaar eerder zijn we in Duisburg naar het vergelijkbare Landschaftspark geweest. Belangrijkste verschil is dat er in Essen meer is gerestaureerd, terwijl in Duisburg meer staat weg te roesten in het park.
Omdat het eerste restaurant dat we tegenkwamen dicht was wilden we in het Casino Zollverein restaurant gaan eten. We gingen op het terras zitten, er liepen allerlei obers langs, maar men nam niet de moeite om te vragen of we misschien de kaart wilden zien. Kortom, nogal onfatsoenlijk. We zijn toen maar bij het eenvoudige Biergarten restaurant gaan zitten. Daar was men erg vriendelijk. We waren aanvankelijk de enigen die daar zaten te eten, maar toen we weggingen zat de tuin bijna helemaal vol.
Na de enigszins verlate lunch hebben we nog een stukje gelopen over een verhoging zodat je wat meer uitzicht over het park had.
De laatste uurtjes van ons bezoek aan Zollverein hebben we in het Ruhr Museum doorgebracht. Zoals de naam al zegt, in dit museum gaat het over het Ruhrgebied en dan met name over de natuur, de cultuur en de geschiedenis. Het museum is gevestigd in de voormalige kolenwasserij. Daar werd de steenkool gescheiden van de mee gedolven andere gesteenten. Rem Koolhaas was verantwoordelijk voor de verbouwing. Via een lange rolstrap ga je naar binnen.
De eerste verdieping die je bezoekt bevat veel foto's over het leven en werken in het Ruhrgebied door de jaren heen. Binnen is ook nog goed te zien waar de historie van het gebouw ligt.
Je gaat steeds verder omlaag en beneden zit een afdeling met mineralen uit de hele wereld in een mooi verbouwde bunkerachtige ruimte die nogal unheimisch aandoet zeker als je steeds wordt achtervolgt door een suppoost.
We hebben het bezoek afgesloten op het panoramaterras bovenop het gebouw.
Voordat we terugreisden naar Nijmegen hebben Margreet en ik nog even iets gedronken op een terras in Essen. Tegen acht uur waren we terug in Nijmegen. We zijn naar Café de Plak gelopen, waar Arjan ons al zat op te wachten op het terras en hebben de dag daar afgesloten met een etentje.
