In het verleden heb ik al vele bezoeken aan deze stad gebracht, bekende highlights als de Dom en het Ludwig Museum hebben we daarom deze keer links laten liggen. We zijn eerst met de metro naar station Zoo/Flora gegaan. Bij dit metrostation ligt het startpunt van de kabelbaan over de Rijn. Een kort ritje, maar het levert wel een mooi uitzicht op over de stad.
Naast deze mooie vergezichten was er ook nog een ander opvallend uitzicht dat ik niet op de foto heb gezet. Vlakbij het eindstation ligt een zwembad-sauna complex. Het was een mooie warme dag en de ligweide lag vol met poedelnaakte volslanke Duitsers op leeftijd. Ze zullen vast genoten hebben van het lekkere weer.
Via de rechterrijnoever zijn we in de richting van de Hohenzollern-brücke gelopen. Volgens ons reisgidsje komen veel Keulenaren alleen aan deze kant van de Rijn om van het uitzicht van Keulen te genieten. Hoewel dat niet helemaal terecht is hebben ook wij deze kant van de Keulen vooral voor dat doel bezocht.
De brug hierboven is de Hohenzollernbrug, naast deze brug staat op de linkerrijnoever de Dom en het centraal station, op de rechterrijnoever staat het Kölntriangle gebouw. Boven op dit gebouw is een uitzichtplatform.
Het zonnige weer zorgt boven wel voor de nodige weerspiegelingen in de ramen. Op de foto's is de fotograaf meestal ergens te zien.
We wilden gaan lunchen in het hippe Mongo restaurant op de begane grond van het Kölntriangle. Helaas was de bediening hier zo slecht dat we zijn opgestapt en ons heil hebben gezocht bij het restaurant Deutzer Brauhaus bij het Köln Messe/Deutz station. Dit is totaal het tegenovergestelde van Mongo's. Deutzer Brauhaus serveert oerdegelijke Duitse gerechten, maar naast de Bratwursten, Schweinebraten en Sauerkraut zijn er ook wel iets lichtere maaltijden te krijgen voor een lunch. We hebben het bij vis gehouden.
Na de lunch zijn we de liefdessloten op de Hohenzollern brücke gaan bekijken. Het is niet zo duidelijk waar het idee van de liefdessloten is ontstaan, maar de verspreiding ervan over bruggen in Europa is in elk geval heel recent. In Keulen is het in 2008 begonnen. Volgens onderzoekers vormt het gewicht van de sloten voorlopig geen gevaar voor de brug.
Via de Deutzerbrücke zijn we naar de Rheinauhafen gelopen. Dit gebied heeft zijn havenfunctie grotendeels verloren. Bij de herinrichting zijn er drie enorme gebouwen neergezet waarvoor de vorm van de oude havenkranen als inspiratie diende. Deze vorm is van een afstandje overigens beter te zien dan wanneer je er vlakbij staat.
Op het schiereiland bij de Rheinauhafen is ook nog een chocolade museum, we hebben dit niet bezocht.
We zijn daarna langs de Rijn teruggelopen in de richting van het station. Omdat we nog wat tijd over hadden hebben we in dit sfeervolle deel van Keulen nog een wijntje genomen. We zaten zo rustig te genieten van de wijn dat we ons vervolgens toch nog moesten haasten om de trein te halen. Althans dat dachten we. Het treinverkeer bleek totaal in de war te zijn. We moesten via Mönchengladbach en Venlo terug naar Nijmegen. Helaas had de trein naar Mönchengladbach een half uur vertraging en misten we daar onze aansluiting naar Venlo. We wilden daar op het station een broodje gaan eten en troffen tot onze verbazing een AH winkel aan met vrijwel lege schappen.
Vervolgens had de (bomvolle) trein naar Venlo een flinke vertraging waardoor we ook daar weer onze aansluiting misten. Het begon ook nog te regenen. Kortom de 'hogere machten' probeerden ons het leven aan het eind van deze dag toch nog zuur te maken. Maar wij waren na dit heerlijke dagje zo relaxed dat dat niet is gelukt.
