Giethoorn

Na het ontbijt zijn we op deze warme dag vertrokken voor een wandeling door Giethoorn met de film Fanfare als thema. Deze film uit 1958 van Bert Haanstra over twee rivaliserende fanfarekorpsen is een klassieker uit de Nederlandse filmgeschiedenis en op Turks Fruit na is het ook in 2020 nog steeds de meest bezochte film.

We zijn begonnen bij een ophaalbrug aan de rand van Giethoorn en daarna kwamen we bij onderstaand huis dat in de film dienst doet als gemeentehuis.

 Fanfare, 1958

Fanfare, 1958

Langs het Molengat zijn we verder gelopen in de richting van het drukke toeristische deel van Giethoorn.

 Molengat

In de tuinen rond de panden aan het water troffen we een waterhoen en een haas aan.

 Waterhoen

 Haas

Ook zonder alle Chinese toeristen was het erg druk in Giethoorn. Zowel op het pad als op het water was het lastig om de afstand van 1,5 meter in acht te nemen. 

Niet iedereen was even handig in het besturen van de fluisterbootjes. Je zag ze voortdurend op elkaar botsen en op alles wat in de weg stond.

In het meer aan de oostzijde van het dorp, Bovenwijde, staat het Smits Paviljoen. Dit paviljoen stond er ook al ten tijde van de filmopnames en het is in de film ook als locatie van enkele scenes te zien.

Fanfare, 1958

Na een vrij koele julimaand was het op de valreep toch nog even 30+ geworden. Tijd voor een koele versnapering op het terras en genoten van het mooie panoramische uitzicht op het meer.

In Giethoorn zijn ze de film en filmmakers nog allerminst vergeten. Regisseur Bert Haanstra en producent Rudolf Meyer worden geëerd met een bank. Voor hoofdrolspeler Albert Mol is een standbeeld geplaatst.

 Albert Mol

Tegenover de Bert Haanstra bank is ook nog een monument voor Fanfare neergezet.

 Monument Fanfare

Op een nest zat een prachtige ooievaar. Toch mooi dat we tegenwoordig zoveel ooievaars kunnen zien in Nederland.

We hadden voor de lunch gereserveerd op het terras van café Fanfare. In dit café is ook gefilmd. Na het eten zijn we nog even binnen gaan kijken.

 Café Fanfare

 Fanfare, 1958

 Fanfare, 1958

In de film heet het dorp waar het verhaal speelt Lagerwiede. Dat zie je terug op het vaandael dat in het café hangt.

Langs het pad stond een vreemd bord van een pinguïn. Geen idee wat de betekenis daarvan was.

Op een vlinderstruik in een van de tuinen langs de route zagen we een koninginnenpage. 

Nadat we alle plekken hadden gehad die we voor de filmwandeling wilden bezoeken zijn we teruggelopen naar auto en zijn we teruggereden naar Nijmegen.

Kiersche Wijde

Een paar dagen mooi weer aan het eind van de maand juli hebben we benut om een mini-vakantie in te lassen. In de loop van de ochtend zijn we uit Nijmegen vertrokken en in noordelijke richting gereden. In Zwartsluis hadden we een lunch gepland. Vanwege de coronamaatregelen vooral gereserveerd zodat we zeker waren van een plaats. Het was heerlijk weer en we hebben aan het Zwarte Water op een terras gezeten.

Daarna zijn we naar het Nationaal Park Weerribben-Wieden gereden voor een wandeling. We hebben gekozen voor een wandeling bij de Kiersche Wijde, vlakbij Giethoorn. Bij de parkeerplaats waar de wandeling start ga je via een houten brug de vaart over.

Veel waterlelies in het water. 

Aan de andere kant van de brug en de weg zaten veel vlinders tussen het gras en de bloemen.

Er zaten ook andere insecten, zoals de zeldzame muskusboktor en de meer algemene gevlekte boktor.

Muskusboktor

Het was prachtig weer deze middag en met zo'n blauwe lucht ziet alles er nog mooier uit.

Er liepen en vlogen ook de nodige ooievaars rond in het gebied van de wandeling. 

Rond het bos waar je tijdens de wandeling doorheen loopt zaten veel bruine kikkers. Ze zijn goed gecamoufleerd en vaak zie je ze pas als ze vlak voor je neus opspringen.

Op een gegeven moment voert de route langs een zandgat. Een grote plas die door het afgraven van zand is ontstaan. Het zand is gebruikt om wegen op te hogen. Rond de plas leven veel watervogels.

Tijdens de wandeling, en dan met name in de buurt van deze plas hebben we de nodige libellen gezien, zoals de vuurrode vuurlibel, de grote roodoogjuffer en de gewone pantserjuffer.

Vergeleken met wat we gewend zijn van onze wandelingen rond Nijmegen zaten er relatief weinig vogels. Wel een roodborsttapuit die zich mooi op de foto liet zetten. Jammer dat er van het rode borstje weinig is te zien.

De mooiste verrassing had de natuur helemaal aan het eind van de wandeling voor ons in petto. In het weiland dat grenst aan de parkeerplaats waar de wandeling start zat een purperreiger. Hij zat vrij ver weg en het was dus lastig om het beest goed op de foto te krijgen. Uiteindelijk is dat redelijk gelukt, in elk geval duidelijk herkenbaar.

Na alle wandelpret zijn we doorgereden naar ons nogal prijzige hotel in Giethoorn waar we ook hadden gereserveerd voor een iets te prijzige maaltijd.

's Avonds na het eten hebben we nog even door het dorp gelopen en we werden opnieuw geconfronteerd met enkele ooievaars.

Het was een mooie dag geweest.