Museum Insel Hombroich

Voor ons jaarlijkse uitstapje hadden Margreet en ik deze keer voor Museum Insel Hombroich gekozen. Dit museumpark ligt bij Neuss, een klein eindje ten zuidwesten van Düsseldorf. Vanuit onze thuisbasis Nijmegen ongeveer anderhalf uur rijden. 
Bij aankomst kun je in het Kassenhaus voor €15,- een ticket kopen. Dit is inclusief een nogal alternatieve lunch. Het Kassenhaus is net als de meeste andere nieuwe gebouwen in het park van architect Erwin Heerich. Hij beschouwt zijn gebouwen als sculpturen. Sommige gebouwen zijn leeg van binnen, andere hebben een museumfunctie.
Het eerste gebouw dat je na het Kassenhaus tegenkomt is Turm. Dit gebouw is leeg van binnen.


Turm van Erwin Heerich

Het volgende gebouw is ook van Heerich. Het is omringd door hoge heggen en is daardoor min of meer aan het zicht onttrokken. Van binnen is Labyrinth opvallend ruim en de muren zijn zo geplaatst dat het inderdaad op een labyrint lijkt. In dit gebouw worden schilderijen en andere kunstobjecten tentoongesteld. Er staat nergens bij wat het is of wie het gemaakt heeft.

 Labyrinth

Vervolgens zagen we in het gras een nogal groot knaagdier zitten. Het is een beverrat. Kenmerkend voor de beverrat zijn de oranje tanden. Het is een knaagdier dat oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt. De dieren werden naar Europa gehaald vanwege hun vacht die in kleding werd verwerkt. Ontsnapte dieren hebben zich in het wild voortgeplant en her en der in Europa en elders in de wereld nieuwe populaties gevormd.

 beverrat

Een andere exoot die we in het park tegenkwamen is de nijlgans. Vanaf de jaren 60 zijn ontsnapte vogels zich gaan vermenigvuldigen en neemt het aantal nijlganzen in het wild in West-Europa snel toe. De nijlgans behoort ondanks de naam overigens niet tot de ganzen.
Wel inheems is de zanglijster.

 Nijlgans
 Zanglijster

Wat verder in het park wordt de begroeiing weelderiger en staan er allerlei kunstobjecten  in het groen.



En dan sta je ineens weer voor een gebouw van Heerich, de Hohe Galerie. De in dit gebouw getoonde werken zijn van de hand van de architect.

 Hohe Galerie


Het volgende gebouw waar we langskwamen was de Orangerie. De sculpturen die hierin staan stammen uit de twaalfde en dertiende eeuw en komen uit de ommuurde stad Angkor Thom in Cambodja.

 Orangerie


Net als de andere gebouwen van Heerich ziet het Tadeusz Pavillon er van de buitenkant uit als een rechthoekige doos, er zijn geen ramen waardoor je naar binnen kunt kijken. Het ziet er in elk geval niet uit als een museum en toch is dit een mooie expositieruimte.

 Tadeusz Pavillon

In het gebouw hangen een aantal enorme schilderijen van de Duitse schilder Norbert Tadeusz. Kenmerkend voor zijn werk zijn felle kleuren en complexe composities.

Schilderijen Tadeusz

 Vrouw op bankje

Het volgende gebouw op de route was het Zwölf-Räume-Haus. Een gebouw waarin een veelheid aan voorwerpen wordt getoond. Van Rietveldstoelen tot moderne West-Europese schilderijen tot Chinese en Perzische objecten. Op een vreemde manier past het toch wel weer bij elkaar.

Gerrit Rietveld

 Alfred Jensen

 Alexander Calder

 Bart van der Leck



Na een korte stop bij het gebouw Schnecke, met onder andere schetsen van Rembrandt zijn we naar het Cafétaria gelopen voor de lunch. 



Zoals eerder gezegd, de lunch was inbegrepen bij de ticketprijs. Voor de prijs die je ervoor betaalt kun je niet al te veel verwachten, maar toch was de keus bij het buffet opmerkelijk. Wij begrepen het in elk geval niet helemaal. Er waren drie soorten brood, een bak appelmoes, een bak crème fraîche, een bak met een stroopachtig goedje, gekookte aardappels in een zanderige schil en gebakken aardappeltjes. Kortom een verzameling leuke bijgerechtjes vormde samen de lunch. En zo'n hete aardappel zonder goed bestek van de schil en het zand ontdoen is geen sinecure. Je kon wel lekker onder de bomen in de tuin zitten. Dat was wel fijn want binnen hadden ze hun uiterste best gedaan om het volkomen sfeerloos te maken.

 

Na de lunch wilden we naar de Raketenstation gaan. Je kon daar naartoe lopen, maar omdat we vanaf de Raketenstation weer naar Nijmegen wilden rijden hadden we bedacht om de auto alvast mee te nemen. De weg naar het Raketenstation was gesloten voor auto's, maar gelukkig stonden er wel bordjes die ons de weg zouden wijzen. Op een vreemde manier moesten we kilometers omrijden en waren de bordjes die ons de weg moesten wijzen op een gegeven moment verdwenen. Uiteindelijk kwamen we vlakbij het terrein weer een bordje Verboten für Auto's tegen. We zijn ondeugend geweest en hebben het er op gewaagd, met succes. 
Wij hadden hier eigenlijk net zoiets verwacht als bij de Museum Insel, maar het was totaal anders. De gebouwen waren allemaal gesloten voor publiek. Je kon er dus alleen omheen lopen.

Raketenstation
 Abraham Bau Archivgebäude und Bibliothek 

Langen Foundation

Uiteindelijk toch een gebouw gevonden dat open was en een museumfunctie had. Het gebouw is van de Japanse architect Tadao Ando. Het gebouw is interessanter dan de collectie die er te bewonderen is. 
De garderobe en de toiletten bevinden zich in een nogal unheimische ruimte in de kelder. Achter zware deuren en je komt er nooit meer uit als ze de deur op slot doen.



Dit staat los van de Museum Insel. Je moet er ook apart voor betalen.



Na een lange zware dag zijn we teruggereden naar Nijmegen waar we samen met Arjan lekker hebben gegeten in ons oude vertrouwde eetcafé De Plak.