Museum Voorlinden

We hadden voor deze maandag allebei verlof genomen omdat we niet wisten hoe laat we uit Vlissingen terug konden zijn. We hebben er nog een dagje uit van gemaakt.
Via Schouwen-Duiveland en Goeree-Overflakkee hebben we Zeeland verlaten en zijn we richting Wassenaar gereden voor een bezoek aan het museum Voorlinden. Op de Oosterscheldekering werden we op het verkeerde been gezet door een bord waarop een fototoestel stond. We zijn dit bord al een veel landen tegengekomen en het betekent dat er langs de weg een punt is met mooi uitzicht. Hier leidde het bord echter naar een parkeerplaats waarvoor je flink moest dokken. Aan de diverse kerende auto's voor de ingang van die parkeerplaats was te zien dat we niet de enige waren die iets anders hadden verwacht.
We zijn dus direct doorgereden naar Wassenaar.

Museum Voorlinden

Na het parkeren van de auto liepen we het terrein op. Mijn eerste gedachte bij het zien van het gebouw was dit lijkt wel een Engels landhuis. En inderdaad de brochure spreekt over een landhuis in Engelse stijl. In dit gebouw is het restaurant gevestigd. Omdat we al een tijdje onderweg waren hebben we hier eerst even geluncht.

Restaurant

Het was vrij warm en we zijn daarom buiten gaan zitten. Er vlogen nogal wat niet betalende gasten rond. De massaal aanwezige wespen probeerden een hapje mee te eten. Na de lunch zijn we naar het nieuwe gebouw gelopen waarin het museum is gevestigd.

Museum Voorlinden

Stage of Being

Volgens de brochure laat deze tentoonstelling zien hoe kunstenaars door de tijd heen de mens met al zijn emoties en driften verbeelden. Bij een deel van de kunstwerken vraag je je af waar je naar zit te kijken of hoe het in elkaar zit.

John Armleder, Spark Spark Spark 2004

Een wand met gebogen spiegels. De weerspiegeling bestaat alleen bij de mensen die zichzelf erin zien .... volgens de brochure. Maar hoe zit het dan met de mensen die deze foto's van de weerspiegeling zien?


Anthony Gormley, Mass, 2006

Van dichtbij zie je alleen dunne staafjes van roestvrij staal. Naarmate je verderaf gaat staan zie je de mensfiguur beter. En het merkwaardige is dat het effect op de foto's nog sterker lijkt.


Jeppe Hein, Please 2008


Ai Weiwei, Coca Cola Vase 2015

Deze beroemde kunstenaar heeft hier het Coca Cola logo geschilderd op een duizenden jaren oude vaas.

Silvia B., Blnche LeBlanc 2008 (aapje met nagellak) 

Wayne Thiebaud

De tweede tijdelijke tentoonstelling was van de Amerikaanse schilder Wayne Thiebaud (geboren op 15 november 1920) die bekend staat om zijn kleurrijke werken met alledaagse voorwerpen - voeten, lippenstiften, verfblikken, ijshoorns, gebakjes en hotdogs - maar ook voor zijn landschappen en figuren. 

Vaste collectie

Roni Horn 2012-2013

De lift van Maurizio Cattelan komt niet eens tot de knieën van een volwassen persoon. De deurtjes gaan ook af en toe open en dicht.

Maurizio Cattelan, 2016 Song Dong,Through the Wall

Het grote spektakelstuk van het museum is toch wel de Swimming Pool van Leandro Erlich. Het lijkt een echt zwembad, maar je kunt er als bezoeker in rondlopen zonder nat te worden.

Leandro Erlich, Swimming Pool 2016

En dan is er nog dit meer dan levensgrote Couple under an Umbrella van Ron Mueck. De figuren zijn twee keer zo groot gemaakt dan ze in werkelijkheid zijn.



In 2014 hebben we in het Guggenheim Museum in Bilbao al een aantal enorme kunstwerken van verweerd staal gezien van Richard Serra. Het effect van dit werk in Museum Voorlinden is vergelijkbaar.




We hebben daarna nog een wandeling gemaakt in het duingebied. Zo nu en dan zie je in de verte de zee, Scheveningen of Den Haag.

 

We hadden in elk geval een prachtig weekend gehad in Vlissingen en Wassenaar, maar het werd tijd om terug naar Nijmegen te rijden. De volgende dag moesten we allebei weer aan het werk.

Vlissingen - Film by the Sea (2)

Na het ontbijt zijn we gaan wandelen langs de kustlijn. In eerste instantie in oostelijke richting. Al snel kwamen langs de op zondag gesloten Oranjemolen. Deze molen is voor het eerst aan het eind van de zeventiende eeuw beschreven. Tegenwoordig wordt er graan gemalen, maar in het verleden heeft de molen ook dienst gedaan als pelmolen.

Oranjemolen

In de buurt van de molen zijn een aantal herdenkingsmonumenten voor de slag die de geallieerden leverden in 1944. Het strandje bij de Oranjemolen had de codenaam Uncle Beach. Belangrijkste doel was de haven van Antwerpen open te krijgen voor geallieerde schepen.

Monument Uncle Beach

We zijn daarna doorgelopen tot het station van Vlissingen waar we een paar foto's hebben gemaakt voor Arjan's filmlocaties blog.

Op de groene boulevard staat het bronzen beeld De Vissersvrouw. De vissersvrouw kijkt hier uit over de Westerschelde. Aanvankelijk heette het beeld De Bruid en stond het aan de Nieuwendijk, de straat van ons hotel.

De Vissersvrouw (Herman Bisschop, 1986)

We hadden een lunchafspraak met Marieke bij Panta Rhei, helemaal aan het einde van de boulevard. Maar met het mooie weer was het een aangename wandeling.



Bij Panta Rhei stond Marieke al op ons te wachten. Ze is eerst met ons naar het windorgel dat bestaat uit een serie rechtopstaande bamboebuizen waarin gaten zijn gemaakt. Het orgel wordt bespeeld door de wind.

Windorgel Vlissingen

Na afloop van de gezellige lunch zijn we nog een stukje door de duinen gelopen.



Hieronder een foto van een rijtje kleurrijke panden aan de boulevard.



Er staat hier ook een beeld dat wij eerst zagen vanaf de zeekant.



Het zal aan onze verdorven geesten liggen, maar wij dachten dat het een grappig beeld van een potloodventer was.
Echter als je voor het beeld gaat staan blijkt het een man te zijn die een sigaret wil opsteken zonder gehinderd te worden door de wind.

Van verlies kun je niet betalen

Op het festival draaide die middag de documentaire Van verlies kun je niet betalen. De film gaat over het stokoude echtpaar Trimpe dat een groentewinkel runt in Vlissingen. Een prachtige film met ontroerende elementen, (onbedoeld) grappige scènes en uiteindelijk het verlies van de winkel. Vooral Adrie is zo verknocht aan zijn winkeltje dat hij er alles aan doet om de zaak te behouden. Als zijn zus die veel meehelpt in de winkel op vakantie wil wordt ze door hem een egoïst genoemd. De hoeveelheid zout die Francien met koken gebruikt levert een hilarische scène op.
Het mooie is dat de beelden het verhaal vertellen, commentaar is overbodig.
Na afloop van de film zijn we nog langs het inmiddels verlaten winkeltje gelopen. Op het raam de filmposter van de documentaire.
 
Voormalige groentewinkel Trimpe

Sophia Loren komt een prijs ophalen

Tijdens onze vakantie in Ecuador ontdekten we dat Sophia Loren het filmfestival zou bezoeken. We hebben meteen kaartjes gekocht. Dat bleek achteraf niet nodig want de zaal zat niet vol. We werden in een grote ruimte ontvangen met een drankje en Italiaanse hapjes. Het zag er mooi uit, maar ik had de indruk dat sommige hapjes iets te lang op ons hadden liggen wachten. Op een gegeven moment werden we verzocht om de zaal in te gaan. Op een groot scherm konden we de aankomst van Sophia zien.


Sophia Loren en minister van Engelshoven op de rode loper

De foto's zijn niet best, ze zijn met een i-phone gemaakt.
Eenmaal binnen werd ze door oud-minister Hedy d'Ancona de hemel in geprezen in een toespraak in onvervalst steenkolen Engels. Daarna mocht minister Ingrid van Engelshoven de Grand Acting Award uitreiken. 

 Toespraak d'Ancona

Loren blijkt niet alleen een groot actrice te zijn, ze is ook goed in het aannemen van dit soort prijzen. Ze was erg vereerd met de prijs en stond binnen een paar minuten alweer buiten. Vervolgens werd de beroemde film Una Giornata Particolare gedraaid. 

Na afloop van de film hebben we nog ergens een patatje genomen en zijn daarna teruggelopen naar het hotel.

Vlissingen - Film by the Sea (1)

Op zaterdag 8 september 2018 zijn we richting Vlissingen gegaan voor een bezoek aan het plaatselijke filmfestival en een verkenning van dit voor ons nogal onbekende stadje. Het weekendje uit was ook een cadeautje voor Arjan's vijftigste verjaardag. Nadat we waren ingecheckt in Hotel Zilt zijn we eerst naar de reptielenzoo Inguana geweest.

Reptielenzoo Inguana

Via een kruip-door-sluip-door route loop je langs de verblijven van vele slangen, kikkers, schildpadden, een alligator, etcetera. Het is een opvangcentrum voor deze dieren. Een groot deel kan echter niet meer worden uitgezet omdat ze in de natuur niet zouden overleven.
Bijzonder waren de enorme netpython en de Galapagos reuzenschildpad.

Daarna zijn we een eindje langs de boulevard gaan lopen. Het schijnt de langste van Nederland te zijn. Aan het begin kom je bij het beeld van Michiel de Ruijter.

Michiel de Ruijter

Het uitzicht over het strand en het water levert mooie plaatjes op.



Deze meeuw probeerde, met succes, een lekker hapje uit een schelp te krijgen.



In een oude zeevaartschool met Michiel de Ruijter boven de deur zit tegenwoordig een zorghotel.



In de buurt van de Gevangentoren zagen we een steenloper en een jonge meeuw op zoek naar voedsel.



We zijn daarna teruggelopen naar het hotel zodat we ons een beetje konden opfrissen voor de avond.

Hotel Zilt

Die avond zijn we gaan eten in de Gevangentoren aan de boulevard in Vlissingen.

 Restaurant Gevangentoren

Een prima restaurant in dit rijksmonument uit de vijftiende eeuw. Aanvankelijk was het een stadspoort, maar later werd het een gevangenis. Jammer dat ze er nu een spuuglelijk flatgebouw achter hebben gezet. Jammer ook om in een restaurant met enige ambitie zo'n goor toilet aan te treffen.

Filmfestival - filmboekenbal

We hadden kaartjes gekocht voor het filmboekenbal dat geopend zou worden met een voorstelling met Saskia Noort, Stella Bergsma en Georgina Verbaan. Ze hadden eerder als 'De literaire grote drie' opgetreden op het Lowlandsfestival. Helaas was Georgina Verbaan ziek en haar plaats werd ingenomen door Jaap Robben, de voormalige Nijmeegse stadsdichter.
Op Lowlands was een groot succes, maar in de grote zaal in Vlissingen kwam het niet erg uit de verf. Misschien heb je toch een echte actrice als Verbaan nodig om dit in een theaterzaal te laten werken.
Daarna zijn we met onze Zeeuwse vriendin Marieke nog geruime tijd bij het ietwat frivole boekenbal blijven hangen. Diep in de nacht beklommen we de krakende trappen naar de bovenste verdieping van Hotel Zilt.