Coronawandeling 5: Millingerwaard

Zondag 17 mei 2020 was opnieuw een dag met mooi weer, zoals er al zoveel waren geweest gedurende de coronatijd. Dit keer heb ik gekozen voor een combinatie van wandelen en fietsen omdat de bestemming te ver van huis ligt om er even naartoe te lopen en weer terug. De Millingerwaard is een natuurgebied langs de Waal bij Kekerdom. 

Kort voor Kekerdom stonden in en rond een plas water een heleboel verschillende vogels. Bergeenden, nijlganzen, grauwe ganzen, maar ook enkele vogels die dit gebied iets minder frequent bezoeken. Een paar kluten en een heleboel grutto's. Het was nogal ver weg, de foto's zijn daardoor niet heel erg scherp. 

Grutto's

Vlakbij de plek waar je het gebied ingaat staat al jaren een ooievaarsnest op een paal. Vanaf de dijk kon je zien dat twee jonge ooievaartjes hun nek net boven het nest uitstaken terwijl één van de ouders de wacht hield.

Ooievaarsnest

Al vrij snel nadat ik het gebied had betreden zag ik een Vlaamse gaai tussen de bomen. Helaas is het niet gelukt om die op de foto te krijgen. Dat lukte wel bij de grasmus die daar vlakbij zat.

Grasmus

In het gebied is de laatste jaren veel veranderd. In het kader van het Ruimte voor de rivier project is er ook hier flink wat veranderd zodat het gebied in tijden van hoog water meer water kan opvangen. Hierdoor zien sommige delen van het gebied er nu nog erg kunstmatig uit. 

Het zal een aantal jaren duren voordat het allemaal op echte natuur lijkt. De vogels trekken zich hier weinig van aan. Zo zaten er al een heleboel bergeenden.

Bergeenden

Ook deze jonge grote mantelmeeuw leek zich er al thuis te voelen.

Grote mantelmeeuw (juveniel)

Nijlganzen zie je tegenwoordig op heel veel plaatsen. Ook hier in de Millingerwaard liep ik er een paar tegen het lijf.

Nijlganzen

Knobbelzwanen

Hoewel er de laatste maanden weinig regen was gevallen zag het bos er nog mooi groen uit.

Bij het volgende uitzicht op een plas water zwommen een paar krakeenden. Ook deze soort is veelvuldig te bewonderen in het rivierengebied.

Krakeenden

Linksaf ging het naar het pontje over de Waal zodat je verder kon richting Arnhem. Rechtsaf was het niet duidelijk waar je zou eindigen. Arnhem was voor mij op deze dag een brug te ver. Dus ben ik rechtsaf gegaan.

Het was een mooi pad en een atalanta die even om me heen fladderde ging vlak voor me op het pad zitten.

Atalanta

Het pad bracht me in een bosachtig gebied met hier en daar een vennetje. Het zag er prachtig uit.

Uiteindelijk kwam ik op bekend terrein terecht in de buurt van de Millinger theetuin die uiteraard vanwege de coronacrisis was gesloten.

Waal

Op één van de strandjes stonden een aantal konikpaarden. Ik weet niet of het aan mij ligt, maar op de een of andere manier gaan die beesten steigeren als ik ze van een afstandje bekijk. Een paar weken eerder gebeurde dan in de Stadswaard bij Nijmegen en nu dus weer.

Konikpaarden

Hieronder een paar foto's uit de buurt van de Millinger theetuin.

Ik heb niet kunnen achterhalen welke bloemen ik hieronder op de foto heb gezet. Het lijkt op veldsalie, maar daar ben ik allesbehalve zeker van. Planten zijn niet echt mijn specialiteit.

Veldsalie?

Daarna ging het pad door een gebied dat er totaal anders uitziet dan enkele jaren geleden. Hier heeft de rivier flink wat ruimte gekregen. In het water zwommen onder andere een paar futen. Helaas was ik met de foto net te laat om hun baltsgedrag vast te leggen.

Futen

Er stond weinig wind en op beschutte plekken was het water glad als een spiegel. Via een kleine dam kon je oversteken en terugkeren naar het beginpunt van mijn tocht door de Millingerwaard.

Op de terugweg heb ik nog een tussenstop gemaakt bij de Oude Waal in de Ooijpolder. Daar zijn onlangs weer de nestvlotjes voor de sternen te water gelaten. Rond deze vlotjes hadden zich inmiddels een groot aantal zwarte sternen verzameld.

Zwarte stern

Coronawandeling 4: Ooijpolder

In het eerste bericht over de wandelingen in coronatijd heb ik geschreven over een wandeling in de Ooijpolder bij Nijmegen. Inmiddels zijn we een aantal weken verder en geldt nog steeds de beperking dat we in de eigen omgeving moeten blijven. In dit bericht een aantal foto's van diverse wandelingen die ik sindsdien in dit gebied heb gemaakt. 

Braamsluiper of toch een grasmus

Bij bovenstaand vogeltje twijfel ik een beetje of het een braamsluiper of een grasmus is. Ik neig zelf naar de grasmus, maar toen ik de foto op waarnemeningen.nl zette gaf het uploadprogramma aan dat het waarschijnlijk toch een braamsluiper is. Dat was ook mijn eerste gedachte.

Grasmus

De grasmus is regelmatig te zien in dit gebied. In dit geval is hij mooi op de foto gekomen. Een paar weken later werd het een stuk lastiger om dit soort foto's te maken omdat er steeds meer bladeren aan de bomen zaten.

Zwartkop (vrouwtje)

Zwartkop (mannetje)

Het vrouwtje van de zwartkop heeft een roodbruine kruin, het mannetje heeft zwarte kruin.

Hieronder het uitzicht op een ooievaarsnest vanaf de vogelhut langs een weggetje midden in de polder.

Ooievaarsnest

Op de volgende foto een paar ooievaars die vlakbij hun nest langs de Ooijse Bandijk in een weiland liepen.

Ooievaars

Het is knap als je een wandeling door de Ooijpolder doet zonder een kraai te zien. Dat is mij in elk geval nog nooit gelukt.

Kraai

Ook de kauw zul je tijdens elke wandeling aantreffen in dit gebied. Deze zat op een bruggetje in de Stadswaard. 

Kauw

Er zijn wel meer vogels die je frequent ziet, maar het blijven mooie vogeltjes, de pimpelmees en de witte kwikstaart.

Pimpelmees

Witte kwikstaart

Op de volgende foto een fitis en een kneu in hetzelfde boompje.

Fitis en kneu

De graspieper en de boompieper zijn lastig uit elkaar te houden. Bij het volgende vogeltje hou ik het op een graspieper.

Graspieper

Hieronder is een waalstrandje te zien dat wat verder van de stad ligt. Het pad loopt hier dood. Je moet dus dezelfde weg terug of illegaal door een kwetsbaar gebied lopen.

In de weilanden in deze tijd ook veel bloemen, zoals deze gewone ereprijs.

Gewone ereprijs

Deze twee ganzen zwommen in de Oude Waal.

Grauwe ganzen

In het begin van de wandelingen zag je veel meerkoeten op hun nesten zitten, geleidelijk zag je ze steeds meer met hun kuikens zwemmen.

Meerkoet met kuiken

Libelle

Op een vrij warme maar bewolkte dag ben ik helemaal doorgelopen naar de Bizonbaai. In de zomer kan het hier behoorlijk druk zijn, nu was er vrijwel niemand.

Bizonbaai

In een klein meertje naast de Bizonbaai zwom een fuut.

Fuut

De rijkdom aan soorten is enorm in dit gebied.

Fitis

Typisch voor deze tijd van het jaar, de bloeiende meidoorns in dit gebied.

Meidoorn

Bij vrijwel elke wandeling in dit gebied heb ik enkele kneu's gezien. De rode kleur op de borst is niet altijd goed te zien.

Kneu

Met name rond de Oude Waal zijn vaak visdieven te zien. Ook onderstaande vogel vloog hier rond. 

Visdief

In de Stadswaard bij Nijmegen is een watergeul gegraven van ongeveer 1 kilometer en met name aan het eind van die watergeul kun je een heleboel verschillende vogels aantreffen. Bijzonder zijn de casarca's die ik hier aantrof. Hoewel ze in mijn vogelgids onder het hoofdstukje zeldzame vogels staan, neemt hun aantal geleidelijk toe. Voor een deel door ontsnapte vogels en voor een deel komen ze uit populaties in andere landen, vooral uit Duitsland. Het is niet duidelijk of er ook vogels tussen zitten die uit de oorspronkelijke verspreidingsgebieden in Azië komen.

Casarca's (links vrouwtje, rechts mannetje)

Vaak zitten casarca's in de buurt van nijlganzen, dat was ook hier het geval.

Nijlganzen

In hetzelfde gebied zat ook een koppeltje krakeenden. Het vrouwtje op de voorgrond, het mannetje erachter.

Krakeenden

Het stuk waar al deze vogels zaten is hooguit 100 meter lang. Ook een koppeltje kleine zomertalingen zwommen hier rond. Op de foto hieronder het mannetje met de kenmerkende bruine streep op de kop.

Zomertaling

Voor de eerste keer zag ik hier ook een tureluur die tussen de eenden liep.

Tureluur

Altijd mooi, een vlinder die met de vleugels gespreid in het groen zit. De atalanta legt enorme afstanden af en kan in heel Europa gedurende een groot deel van het jaar worden gezien. Ze leggen hun eitjes op brandnetels, en dat is ook precies de plant waar deze atalanta zat.

Atalanta