Op vrijdag 19 augustus was het weer tijd voor het jaarlijkse uitstapje met Margreet dat vanwege corona een paar jaar niet was doorgegaan. Deze keer hadden we gekozen voor een wandeling bij Terhills, de toegangspoort tot het enige nationale park van België, de Hoge Kempen.
We zijn met de auto gegaan omdat het openbaar vervoer in dit geval erg omslachtig was. De auto hebben we geparkeerd bij het Designers Outlet Center Maasmechelen Village. In dit niet echt vrolijk stemmende winkelcentrum hebben we iets gedronken en vervolgens zijn we naar ons eigenlijke doel gelopen: Terhills.
Bij de ingang van het park hebben we een plattegrondje gekocht en direct tegenover het Visitor Center (waarbij de vraag is waarom dat niet gewoon bezoekerscentrum heet) ligt het ECOTRON van Hasselt University. Hier wordt onderzocht wat de invloed is van de klimaatverandering op de biodiversiteit in de Kempen. Rechts van dit gebouw begon onze wandeling die ruim 10 km lang was.
Bij het begin van de wandelroutes staan twee schachtbokken van de mijn die in 1987 is gesloten. In één van deze constructies kun je omhoog klimmen.
Boven heb je een wijds uitzicht op de omgeving.
Het was een warme zonnige dag, zoals we er zoveel hebben gehad in deze zomer. Op het eerste stuk van de route was niet veel schaduw. Verderop tussen de bomen was er wat meer verkoeling te vinden. Langs het pad was goed te zien dat we in een erg droge periode zaten.
Onze wandeling was aan de rand van het bos rond een groot meer. Regelmatig kwam je dicht bij de oevers van het meer.
Een groot deel van de wandeling was goed te doen omdat er nauwelijks hoogteverschillen waren en in het bos was de temperatuur redelijk aangenaam.
Maar tegen het eind van de wandeling zaten er een paar venijnige heuveltjes in het parcours. De naweeën van een recente coronabesmetting zorgden ervoor dat het de nodige moeite kostte om boven te komen. Maar het is gelukt en het leverde een mooi uitzicht op de bosrijke omgeving op.
Terwijl we daarboven stonden kwam er een Vlaamse familie aanlopen op het pad. Voor het uitzicht moest je even van het pad af een klein stukje omhoog. Een man van het gezelschap kwam omhoog en meldde aan de familie dat hij alleen maar bos zag. De rest van het gezelschap zag vervolgens af van dat laatste klimmetje en heeft bovenstaand uitzicht dus volledig gemist.
Bovenop de heuvel heb ik nog een foto gemaakt van een vrolijke vrouw.
Ze heeft mij ook op de foto gezet.
In de verte lag een heuvel die nog duidelijk sporen droeg uit de tijd van de mijnbouw.
Het laatste stuk van de wandeling was minder interessant, de route liep door een terrein van Center Parcs. Aanvankelijk wilde men het gebied van het vakantiepark afsluiten voor wandelaars, maar protest van de bevolking heeft dit voorkomen.
We zijn teruggereden naar Nijmegen en hebben daar samen met Arjan de dag afgesloten met een gezellig etentje. Het was weer een mooie dag.
