Afscheid van Bilbao

Museo de Belles Artes

Na de verlate lunch in Plentzia zijn we terug gegaan naar de stad en hebben we ons opgesplitst in drie duo's. Wij zijn naar het Museo de Belles Artes geweest. Veel Spaanse, maar ook andere Europese kunst door de eeuwen heen. Mooi en rustig museum.

Rond het plein tussen het Museo de Belles Artes en het Guggenheim museum staan een paar gloednieuwe gebouwen. Hierboven het gebouw Artklass dat op het eerste oog een klassiek gebouw lijkt zoals er zo velen in Bilbao staan. Door de opvallende kleuren merk je dat het om een heel modern gebouw gaat dat pas in 2007 is verrezen op deze plek. De 165 meter hoge Torre Iberdrola is in 2010 gebouwd en staat pal naast het Guggenheim museum. Dit is een kantoorgebouw, aanvankelijk was het de bedoeling dat een deel van de toren als hotel zou worden ingericht, maar die plannen zijn geannuleerd. 

Bij de hoge gebouwen bij de Zubizuri hebben ze langs één straat de gevels laten staan van de oorspronkelijke bebouwing.
Aan het eind van de middag hebben we nog een stukje langs de Nervion gelopen.

Die avond zijn we nog een laatste keer de stad in geweest voor een afscheidsdiner. We hadden eerder die dag afgesproken dat we zouden uitkijken naar een geschikt restaurant voor die avond. Hanneke en Ferrie hadden iets gevonden en Margreet en Margreet hadden ook iets gevonden. Ze bleken precies hetzelfde restaurant in gedachten te hebben. Het was een goede keus en we hebben er een fantastische avond gehad.

De laatste ochtend

Aan alles komt een eind en dus ook aan ons verblijf in Bilbao. Het was een regenachtige laatste ochtend, vlakbij het hotel lag het Nederlandse consulaat.

Via het Teatro Arriaga kwamen we in het oude centrum terecht waar we nog even koffie hebben gedronken om te schuilen voor de onophoudelijke regen.

Alle straatnamen waren tweetalig, Spaans en Baskisch. Hier de straatnaam van ons hotel in twee talen. Er lijken dus grote verschillen te zijn tussen het Baskisch en het Spaans.

Na het gebruikelijke wachten op het vliegveld hadden we een prima vlucht naar Frankfurt. Daar hebben we op het vliegveld alle decorum laten varen en zijn we ontzettend goor bij McDonalds gaan eten. Daarna zijn we via een betere route dan op de heenweg en met veel beter weer teruggereden naar Nijmegen. De komende jaren kunnen we discussiëren over onze volgende bestemming. Er zal nog heel wat water door de Waal stromen voordat we die hebben gevonden.

Puente de Vizcaya

Op deze voorlaatste dag van onze trip naar Bilbao zijn we met de metro naar Portugalete gegaan om een bezoek te brengen aan de Puente de Vizcaya, de zweefbrug. Via een smalle straat zijn we naar de brug gelopen. Een van de pijler was al snel zichtbaar.

In een etalage zagen we deze schattige chocolade pinguïns. 

Badeend

In één van de pijlers zat een enorme badeend ingeklemd. De Nederlandse kunstenaar Florentijn Hofman heeft in veel steden reuzebadeenden laten zwemmen in havens. Ik heb niet kunnen achterhalen of deze ingeklemde eend ook van hem is.

Er kan een behoorlijk gewicht worden overgezet met deze zweefbrug. Hieronder is te zien hoe naast de nodige voetgangers ook een aantal auto's wordt vervoerd.

Je kon ook met een lift naar boven en dan kon je bovenlangs van de ene naar de andere oever lopen. Aan de overkant moesten we op een knop drukken en dan zouden ze zorgen dat we weer naar beneden konden. Dat duurde nogal lang. Hanneke zag het niet zitten om naar boven te gaan en is de buurt gaan verkennen.

Boven had je natuurlijk een geweldig uitzicht op de omgeving, alleen jammer dat het weer niet meewerkte. Het zag er nogal somber uit op dat moment.

Van bovenaf leek de cabine waarmee auto's en voetgangers werden overgezet een klein speelgoeddingetje.

Plentzia

We zijn daarna met de metro doorgereden naar het stadje Plentzia aan de kust. Bij het eindpunt van de metro kwam je via een brug in Plentzia. Op de brug waren oude foto's aangebracht van de geschiedenis van de brug en de omgeving. Hieronder het uitzicht vanaf de brug.

De kortste weg naar zee was via een heuvel waarop het stadje ligt. Op de top is het een mooi oud stadje, wat lager op de heuvel staat hele lelijke nieuwbouw.
Plentzia ligt aan een baai met een breed strand en we waren er dus automatisch vanuit gegaan dat er allemaal leuke restaurantjes zouden zitten. Maar helaas, het waren kleedhokjes voor de badgasten en alleen aan de rand zat één restaurant. Daar hadden ze wel weer overheerlijke pintxos.

Salinas de Añana

 Salinas de Añana

Na het bezoek aan de kust zijn we 's middags het binnenland gaan verkennen. Onze eerste bestemming waren de zoutpannen van Añana. Volgens historische bronnen werd hier al in de negende eeuw zout gewonnen. Men doet dat door op terrassen brak water te laten stromen en dat verdampt dan door invloed van zon en wind. In de loop van de negentiende eeuw raakte de boel in verval. Eind vorige eeuw is een vereniging opgericht die de zoutterrassen nieuw leven wil inblazen en toeristen wil lokken naar het gebied. Dat is nog maar deels gelukt. Een deel van de terrassen is weer in bedrijf en daar worden ook rondleidingen gegeven. De rest is één grote vervallen zooi.



De rondleiding paste niet zo goed in ons tijdschema. In plaats daarvan hebben we een wandeling rond het hele gebied gedaan. Margreet en Margreet zitten hier even uit te rusten.



De roofvogel is vermoedelijk een slangenarend.
Tijdens de wandeling hebben we veel bloemen en vogeltjes gezien, zoals het roodborstje en het vuurgoudhaantje. De vlinder is een Spaanse pijpbloemvlinder.

Marqués de Riscal Hotel

Dit opmerkelijke hotel op een heuvel bij Elciego is ontworpen door Frank Gehry, die ook het Guggenheim museum heeft ontworpen. Marques de Riscal is het oudste wijnhuis in de Rioja-regio en staat bekend om zijn innovatieve instelling. Dat is ook te zien in dit bepaald niet alledaagse hotel.

Het hotel contrasteert enorm met het oude dorpje op de achtergrond.

Het was inmiddels al vrij laat geworden en dus tijd om terug naar Bilbao te rijden. We moesten de auto met een volle tank inleveren. In Bilbao kwamen we erachter dat er geen tankstations in de stad zijn. We moesten naar de omgeving van het vliegveld rijden om te tanken. Het kantoor van de autoverhuurder was inmiddels gesloten. Na een paar rondjes door Bilbao was er eindelijk een parkeerplaats vrij bij het verhuurkantoor. Nadat we de auto hadden achtergelaten zijn we naar het centrum gelopen om daar ergens te eten. Na enige discussie over de keuze van een restaurant, pintxos in de drukte of een rustiger restaurant met waarschijnlijk minder goed eten, hebben we gekozen voor dat laatste. De rust was erg lekker na twee dagen van Baskische drukte, het eten was duidelijk minder.

Met de auto naar de kust

Voor de derde dag hadden we een auto gehuurd om de omgeving van Bilbao te verkennen. Na wat opstart moeilijkheden heeft Ferrie ons zonder problemen door het Baskische land gereden. De eerste stop was in de buurt van het stadje Bermeo. Aan de graffiti op de muur was te zien dat we in Baskenland zaten.

Via een klein zijweggetje kwamen we bij een vuurtoren op een plek met prachtig uitzicht op de ruige kustlijn in dit gebied. De scheve horizon op de foto hieronder is geen vreemd natuurverschijnsel. De fotograaf kon zijn camera weer eens niet recht houden.

In het westen konden we het klooster van San Juan de Gaztelugatxe al zien liggen op een heuvel in zee.
Het was eind mei en dus stond alles in bloei.

San Juan de Gaztelugatxe

Gaztelugatxe is de naam van het eiland waarop het aan Johannes de Doper gewijde klooster staat. Het eilandje is via een brug verbonden met het vasteland, om het klooster te bereiken moet je dan nog 237 treden beklimmen. Vanwege renovatiewerkzaamheden was dat pad voor ons afgesloten. Het laatste stuk naar het klooster moesten we lopen. De weg was afgesloten.

 Aketx

In de baai lagen nog een aantal kleinere eilanden waaronder Aketx.

Deze muurhagedis was ook van de partij. Het is verreweg de meest voorkomende hagedis in Europa, eigenlijk kun je er in de meeste gevallen als je er een tegenkomt vanuit gaan dat het een muurhagedis is.

 

We hebben ons bezoek aan de kuststreek afgesloten met een lunch bij restaurant Eneperi met uitzicht op de baai van het klooster.