WierschuurTijdens zijn middelbare schoolperiode is Arjan ooit voor een werkweek in kampeerboerderij de Wierschuur geweest. Het gebouw staat er nog steeds en heeft ook nog dezelfde functie. In het dorpje Oosterend hebben we in de zon op een terras een eenvoudige lunch genomen en daarna zijn we naar de Boschplaat gefietst, een natuurreservaat in het oosten van Terschelling. Vroeger was dit een losse zandplaat, maar de vaargeul tussen de zandplaat en Terschelling is dichtgeslibd en in de jaren dertig van de vorige eeuw zijn beide gebieden door een dijk definitief met elkaar verbonden.
We zijn naar het duingebied aan de noordkant van het eiland gefietst.
Via de duinen kom je op het brede strand aan de Noordzeekust.
Harde wind op het strand
Aan deze kant van het eiland zaten veel minder vogels dan in het zuiden. Het waren hier vooral meeuwen. Het was mooi weer, maar door de harde wind werd je wel een beetje gezandstraald.
Harde wind op het strandAan deze kant van het eiland zaten veel minder vogels dan in het zuiden. Het waren hier vooral meeuwen. Het was mooi weer, maar door de harde wind werd je wel een beetje gezandstraald.
Het was inmiddels halverwege de middag en tijd om langzaam terug te fietsen richting West-Terschelling. Zoals de ANWB paddenstoel aangeeft was dat van hieruit nog 15 km.
Langs het fietspad bij de Boschplaat zagen we een plaquette van Kapitein Rob. Een van de avonturen van deze stripheld, Het geheim van de Boschplaat (1948) speelt zich af in dit gebied.
Net ten noorden van Oosterend kun je via een trap het uitkijkpunt van Kaapsduin bereiken. Vanaf de top heb je uitzicht over vrijwel het hele eiland.
Boven het uitzicht in zuidelijke richting, onder een traditionele selfie. Een traditie die bij ons al bestond voor de uitvinding van het woord selfie.
Die avond hebben we in West-Terschelling gegeten in restaurant De Zee. De naam doet vermoeden dat het om een visrestaurant gaat, maar ze hebben naast visspecialiteiten ook andere gerechten, vaak met een Italiaanse invloed. Het eten was verrukkelijk, maar de dames van de bediening waren zo overdreven vriendelijk dat het nogal eng werd. Een van de dames stootte een fles water om en barstte in een welhaast hysterische lach uit. Mensen die ongeacht de situatie de hele avond met een brede grijns op hun gezicht rondlopen zijn gewoon eng.
Kaapsduin
Net ten noorden van Oosterend kun je via een trap het uitkijkpunt van Kaapsduin bereiken. Vanaf de top heb je uitzicht over vrijwel het hele eiland.
Boven het uitzicht in zuidelijke richting, onder een traditionele selfie. Een traditie die bij ons al bestond voor de uitvinding van het woord selfie.
Die avond hebben we in West-Terschelling gegeten in restaurant De Zee. De naam doet vermoeden dat het om een visrestaurant gaat, maar ze hebben naast visspecialiteiten ook andere gerechten, vaak met een Italiaanse invloed. Het eten was verrukkelijk, maar de dames van de bediening waren zo overdreven vriendelijk dat het nogal eng werd. Een van de dames stootte een fles water om en barstte in een welhaast hysterische lach uit. Mensen die ongeacht de situatie de hele avond met een brede grijns op hun gezicht rondlopen zijn gewoon eng.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten