Op de Waddenzee

Vanwege het mooie weer zijn we vrij vroeg naar de boot gegaan, zodat we een plekje konden bemachtigen op het bovendek. Vanaf het bovendek hebben we nog een aantal foto's gemaakt van West-Terschelling voordat de boot vertrok.





Tijdens onze heenreis was het vloed, nu stond het water een stuk lager en waren de zandbanken zichtbaar. Er was hier en daar ook wat activiteit op de zandbanken.



Op de volgende foto hebben we weer zicht op Vlieland.

Harlingen

Uiteindelijk kwam na een kleine twee uur varen de kust van het vasteland weer in zicht.



Bij de ingang van de haven zaten de nodige aalscholvers.

In het havengebouw hebben we nog een hapje gegeten om vervolgens aan de autorit terug naar Nijmegen te beginnen. Het was een prachtig weekend geweest. Een heel mooi verjaardagscadeautje. 

Zondagochtend op Terschelling

Het was een korte maar erg mooie trip naar Terschelling. Na een heerlijk ontbijt in het hotel hadden we nog een paar uurtjes over voordat de boot vertrok. We hebben eerst nog even een stukje van de fietstocht overgedaan.
Bij het hotel zagen we een klein vogeltje in het struikgewas, vermoedelijk een winterkoninkje.



De meeuw hierboven lijkt naar zijn eigen spiegelbeeld te kijken.


Deze steenloper zat mooi in de zon, dicht bij de oever en hij was totaal niet schuw. Je kon het beest vrij goed naderen.

Beelden uit zee

In 1903 is in een storm een Zweeds schip geladen met graniet gezonken voor de kust van Terschelling. Een eeuw later heeft men de granieten blokken uit het water gehaald. De Israëlisch-Marokkaanse kunstenares Yaël Artsi heeft deze blokken omgevormd tot een aantal sculpturen, waarvan er een paar bij elkaar staan aan de kust. Ook de schapen weten de kunstwerken te waarderen.

Er zat op deze zondagochtend een grote groep rotganzen in het water bij West-Terschelling. Je zag ook steeds groepjes van deze ganzen rondvliegen.


West-Terschelling in de zon op zondagochtend

Tureluur

De vogels die we deze ochtend zagen waren natuurlijk veelal dezelfde soorten die we de dag ervoor hadden gezien en gefotografeerd. Deze vrij kleine steltloper met oranje poten hadden we nog niet op de foto staan. Hoewel de foto's niet heel duidelijk zijn, lijkt het om een tureluur te gaan. Deze vogels komen het hele jaar in Nederland voor.



Sommige schapen gingen op de steile helling van de dijk geknield zitten om wat makkelijker te kunnen grazen.

Uiteindelijk werd het tijd om om te keren en naar de haven te fietsen. Daar zat het verhuurbedrijf waar we onze fietsen moesten inleveren.



Bij de haven staat een monument voor alle Terschellingers die niet zijn teruggekeerd van zee. Op de volgende foto het uitzicht bij het monument in noordelijke richting.

Fietstocht - Noordzeestrand

 Wierschuur

Tijdens zijn middelbare schoolperiode is Arjan ooit voor een werkweek in kampeerboerderij de Wierschuur geweest. Het gebouw staat er nog steeds en heeft ook nog dezelfde functie. In het dorpje Oosterend hebben we in de zon op een terras een eenvoudige lunch genomen en daarna zijn we naar de Boschplaat gefietst, een natuurreservaat in het oosten van Terschelling. Vroeger was dit een losse zandplaat, maar de vaargeul tussen de zandplaat en Terschelling is dichtgeslibd en in de jaren dertig van de vorige eeuw zijn beide gebieden door een dijk definitief met elkaar verbonden.

We zijn naar het duingebied aan de noordkant van het eiland gefietst.

Via de duinen kom je op het brede strand aan de Noordzeekust.

 Harde wind op het strand

Aan deze kant van het eiland zaten veel minder vogels dan in het zuiden. Het waren hier vooral meeuwen. Het was mooi weer, maar door de harde wind werd je wel een beetje gezandstraald. 

Het was inmiddels halverwege de middag en tijd om langzaam terug te fietsen richting West-Terschelling. Zoals de ANWB paddenstoel aangeeft was dat van hieruit nog 15 km.

Langs het fietspad bij de Boschplaat zagen we een plaquette van Kapitein Rob. Een van de avonturen van deze stripheld, Het geheim van de Boschplaat (1948) speelt zich af in dit gebied.

Kaapsduin

Net ten noorden van Oosterend kun je via een trap het uitkijkpunt van Kaapsduin bereiken. Vanaf de top heb je uitzicht over vrijwel het hele eiland.



Boven het uitzicht in zuidelijke richting, onder een traditionele selfie. Een traditie die bij ons al bestond voor de uitvinding van het woord selfie.





Die avond hebben we in West-Terschelling gegeten in restaurant De Zee. De naam doet vermoeden dat het om een visrestaurant gaat, maar ze hebben naast visspecialiteiten ook andere gerechten, vaak met een Italiaanse invloed. Het eten was verrukkelijk, maar de dames van de bediening waren zo overdreven vriendelijk dat het nogal eng werd. Een van de dames stootte een fles water om en barstte in een welhaast hysterische lach uit. Mensen die ongeacht de situatie de hele avond met een brede grijns op hun gezicht rondlopen zijn gewoon eng.